Wednesday, May 25, 2011

badan sahaja kecil. umur sudah besar. -_-


assalamualaikum

jari aku kebas dah dekat seminggu tak hilang hilang lagi kebasnya.  tah hape kena haku pon tak tawu lah.  pegang ape pon tak rasa.  makan kena guna sudu.  baru lah amerika.  wakaka.  kalau tak, pegang nasik tu pun cam tak pegang rasanya.  kesian pada diri sendiri. -_-

seminggu lebih dah aku kerja kat sini.  aku dah mula suka dan selesa dah kerja sini.  cuma hari tu je tekanan sikit dengan mamat bajet bagus nak sound sound orang tu ha.  haih.  sedikit sebanyak aku belajar camne nak handle customer.

baru ni tadi customer marah marah.  order dia tak siap lagi.  rileks lah bro.  designer cuti sakit lah.  wa tak pandai design design natang semua tu.  berblogging wa tawulah. tapi tu pun banyak tak tawu.  kehkeh.

baru seminggu kerja kat sini dah banyak sentap dah mak ni.  hati macam kuih donut kan.  tekan sikit jek dah penyek.  lembek.  kuikuikui.

dah dua orang customer tanya aku.   macam ni lah lebih kurang dialog nya.

customer : dah lama ke kerja sini ?

aku : baru je lagi.  baru seminggu.

customer : anak bos ke ?

aku : aah.  anak buah.  hehe.  ( dengan buat muka comel )  kehkeh.

customer : oh dah habis sekolah ke ?

aku : dah.

customer : baru lepas SPM ea ?

aku : eh tak lah.  baru habis diploma.  dah lama habis sekolah.

customer : yeke ? badan kecik je cam budak sekolah lagi.  tak makan ke ?

aku : (dengan muka buat buat senyum) baka kecik lah bang.  tu sebab kecik je.  badan kecik.  umur dah besa dah.

customer : umur berapa ?

aku : dua puluh tahun. ( terus bla konon konon buat banyak kerja.  malas mahu layan itu orang )

selalu gak lah aku alami situasi camni.  orang takkan tanya aku kerja mana.  orang orang ( bukan kat ladang tu ) mesti tanya sekolah lagi ke.  kadang tu malas aku nak jawab.  mula mula tu sensitif gak lah.  tapi dah lama lama ni dah biasa dah.  

biasanya time time raya lah.  time time beraya dengan sanak saudara ke rumah atok atok sedara ke, sepupu sepapat ke.  ha time ni seronok lah.  aku mesti dapat duit raya.  sebab badan aku kecik cam budak budak lagi.  kehkeh.  tapi aku malu.  sepupu sepupu aku ada yang lagi muda dari aku.  tapi badan dia cam orang dewasa.  so padan muka dia tak dapat duit raya kan.  pastu cakap ngelat.  ngelat tu maksudnya tak aci.  tak adil.  haha.

biasanya jugak situasi camni jadik bila kat rumah ada kenduri.  jiran jiran kepoh mesti lah datang rewang macam kumpulan sepah tu ha.  hihik.  aku kan jarang keluar rumah kalau balik rumah tu pun.  so jaranglah jumpa dengan jiran jiran ni.  bila jumpa time dorang rewang tu mesti lah keluar ayat ni " bila nak beso farah ?  makan lah banyak sikit.  ni kecik, kurus je acik tengok ".  

haih cik kiah, cik senah, cik peah, cik jah oi.  saya dah makan banyak banyak dah.  pagi petang siang malam saya makan pun badan saya memang susah nak naik.  sungguh.  tengok je lah umi saya tu.  sekarang je baru naik sikit.  tapi saya lebih tinggi dari umi saya.  wee.  
tunggulah saya dah berlaki nanti cik peah oi.  untung untung laki saya boleh lah membesarkan saya.  kehkeh.  takpayah nak dabel meaning lah.

kadang kadang terjumpa kawan kawan umi atau abah kat pasar malam ke, kat tepi jalan ke, tengah sopin sopin ke kat bandau tu ke. tengah minum minum coconut shake ke kat kedai mamak tu ke.  dorang mesti gak tanya aku anak kebape lah.  umur berapa lah.  sekolah kat mana lah.  pantang betul aku orang tanya sekolah.  belajar lah makcik.  bukan sekolah.  kan beza tu.  hehe.  

aku akak sulung dalam family.  anak ke empat.  adik ada lagi tiga.  kalau cakap dengan orang, orang mesti tak caya.  orang ingat aku anak bongsu.   kehkeh.  nampak muka manja an.  wakaka.  geli.

antara kawan kawan pun aku paling kecil dan rendah.  eh eh macam nana iliyanah lebih rendah je.  keke.  masa sekolah dulu pun ramai panggil aku kecik je.  ha nak tawu sape pandai pandai bagi nama ni ? skandal aku dulu yang dah jadi bopren sekarang.  keke.  gedik.  bf aku pun kecik je orangnya.  kecil dan rendah.  tinggi sikit je dari aku.  aku dilarang memakai heel pabila keluar bersamanya.  sebab musabab dia akan nampak rendah lah kan.  wakaka. 

eh panjang bejeler pulak entry kali ni.  mesti aku sorang je yang baca ni.  haha.  panjang panjang korang malas kan nak baca.  takpelah.  aku tak paksa pun.  ni kan umpama diari aku.  so suka hati aku lah nak tulis panjang panjang ke pendek pendek ke.  nak mengarut ke.  nak angkat bakul sendiri ke.  kehkeh.  tapi kalau ada gambar sue strella mesti nak baca kan ?  eh eh baca ke atau tengok gambar je ?  hihik. 


ini umi dan abah.  umi kecik je kan.  tu sebab aku kecil dan comel je.  keke.  abah besar sikit.  abang abang aku ikut abah aku punya ketinggian.  aku je bantut.  rendang.  hik. -_-
disebabkan aku ni kecil dan rendah.  so aku memang selalunya dikehendaki berada di bahagian hadapan sekali.  macam kat sekolah dulu dulu.  sape rendah depan kan.  keke. -_-

ni kazen kazen aku yang selalu tak dapat duit raya tu.  eh kazen yang dua orang depan tu je.  yang belakang tu mak mak.  aku tak temasuk lah.  sebelah aku tu umi aku.  kecik je kan. tudung pepel yang rock tu nenek aku.  hehe. -_-

ni semua gambar raya tahun lepas ni.  hehe.  tengok.  memang aku lah yang kena kat depan kan ?  ni aku nampak tinggi sikit sebab aku pakai kasut tinggi.  dah pakai kasut tinggi pun tak dapat tandingi ketinggian dorang. -_-
ini kawan kawan aku yang sangat aku sayang.  kawan kawan masa sekolah dulu.  aku yang paling kecil kan ? selalu kena buli.  eh eh bukan ayu ke yang selalu kena ? kekeke.  ayu kan taat. haha.  anini.  baju yang awak bagi tu kita pakai. -_-
jeng jeng.  ini pulak supersenior. teman tersayang masa saya belajar di politeknik port dickson.  kawan kawan yang otak yellow. keke.  rindu semuanya.  aku kan yang paling rendah.  eh cam nana je paling rendah.  hihik. nanti nana jawab, kita tak berdiri tegak lah.  kaki bengkok.  keke.  rindunya geng basikal. -_-
last but not least.  keke.  teman istimewa.  istimewanya awak pada saya.  haih berjiwang karat pulak.  kehkeh.  tengok lah.  dia pun tinggi sikit jek.  bak kata pepatah duduk sama rendah, berdiri sama tinggi.  sayangkamu. -_-
tapi apa apa pun aku bersyukur dengan kurniaan yang diberikan Allah ni.  memang patut pun menadah tangan bersyukur kepadaNya kan.  banyak  lagi nikmat yang kita dapat.  walaupun aku rendah+kecil.  tapi alhamdulillah aku dilahirkan sihat.  tak cacat.  sangat bersyukur.  ada orang yang sayang. cukuplah tu kan. -_-

terima kasih. sila baca lagi -_-

11 comments:

Unknown said...

ponteng sekolah ka ni?

hahaha

Anonymous said...

oi budak besoo.huhu..sedapkan ati

Emancipated Pt Ltd. said...

nub : jangan macam macam lu.

Emancipated Pt Ltd. said...

miss ungu :
oi budak kecil. kekeke.

jahat ea. dush!

Mun said...

kite pun slalu kene mcm tu..umo dah 21, tua bangka dah. org ingat baru habis pmr -.-" masa accident dulu lg lah, org tu marah pung pang pung pang sbb ingat kite ni bdk sekolah takde lesen. tenysen2..

nana iliyanah said...

eyh, betul lahh. kite bengkokkan kaki. kehkeh^^

Emancipated Pt Ltd. said...

munirah :
sama lah kita kan.
kadang tu tensen gak.
tapi lama lama dah jadi biasa.
ignore je lah babe ! ;)
yakin diri sudah. kan ?

Emancipated Pt Ltd. said...

nana iliyanah :
hahaha
kita ingat lagi taw ayat awak.
kekeke.
ok lah ok lah.
kita sama tinggi lah ! hehe ^^

Anonymous said...

kecil moleklahhh..=D

Emancipated Pt Ltd. said...

hihik.
gelak gedik yang comel.
kehkeh

fida said...

Awk sgt comel ^_^

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 
copyright@hakmilik kekal farah izwani. tiada kena mengena dengan yang masih hidup atau yang telah meninggal dunia